It's raining men, halleluja De tweede dag begon prachtig met adembenemende bergen (letterlijk) en prachtige afdalingen over soms smalle paden bezaaid met flink formaat rotsblokken. Het blijkt nog een hele kunst te zijn om heelhuids af te dalen, waar moet je remmen en waar nou juist niet. Op 1 bergkam kwam de wind nog even fijn opzetten en was ik persoonlijk erg gelukkig met mijn rots in de branding, Rudy, die zijn gewicht in de strijd gooide om mij op de berg te houden. Conclusie , veel appeltaart blijven eten anders waai je van bergen af. Behalve biken waren er ook flinke delen waar je moest hiken, omdat het te steil en gevaarlijk was (denk aan 20% inclusief rotsblokken en grind), met een fiets van ruim 14 kilo aan de hand en de brandende zon was dat niet direct een heel comfortabel moment. Onze Max sloeg helaas op 1 van de afdalingen over de kop, hij is nog manmoedig de tweede dag doorgegaan maar moest jammergenoeg door teveel pijn de volgende dag opgeven . Tegen het eind van de dag op weg naar onze kampeerplek midden in de woestijn begon de zondvloed , de laatste keer was toen mijn bedovergrootvader Noach in de woestijn was, dus dit was een herhaling van zetten, jammer dat ik niet m'n ark mee had. Aangekomen in ons tentenkamp bleek het onmogelijk en gevaarlijk om daar te blijven ivm modderstromen , alhoewel wij als groep al een modderstroom vormden, zijn wij toch met jeeps naar hoger gebied vervoerd, waar de organisatie waanzinnig snel een soort van tipi's voor ons had geregeld, perfect. Om zes uur 's ochtends door een föhnende Max gewekt (nee, niet z'n haar maar z'n schoenen) en 's ochtends weer vroeg vertrokken. Dag drie begon gelukkig zonniger, onze soppende schoenen hadden onderweg de gelegenheid om te drogen, eerst zijn we per bus weer naar onze fietsen gebracht die we in de woestijn hadden achtergelaten , daarna weer uit de modderige wadi 10 km omhoog gefietst, door enorme plassen en een stukje onroad dwars door een stroom van regenwater gecrosst, spectaculair en weer nat. Na een rit van ongeveer 70 km, waarin ondergetekende verschillende keren een fata morgana heeft aanschouwd in de vorm van een gereedstaande bus (en dit is geen grapje) in een leuk soort huttenkamp aangekomen, lecture over de agricultuur in de Negev gekregen en heerlijk geslapen. 'S ochtends om vijf uur door een batterij balkende ezels gewekt en na een heerlijk ontbijt klaar voor dag vier. Brandend zand en grind, dag vier De wind en regen zijn totaal verdwenen, de zon stond heerlijk aan , brandend op onze fietshelmen. Tot en met de lunch een heerlijke tocht door de prachtige Negev met een behoorlijke beklimming van een berg die zowel niet naar Mozes kwam als naar ons, helaas. Na de lunch hebben we ons door vier kilometer diep grind geworsteld, loodzwaar, daarna viel het pad weer behoorlijk te berijden . De heren Peter en Ralph gaan moeiteloos met de kopgroep mee , gevolgd door Louis-Paul en de halve zool Michel, Rudy houdt ondergetekende fijn gezelschap in de achterhoede, kortom de Nederlandse off-roaders zijn goed verdeeld over de overige 100 Enduro riders. Aan het eind van de middag kwamen we weer samen met de rest van de Alyn riders, voor het avond en nacht programma zie hun verhaal.