Dankzij Frits Barend rijd ik nu mee met de Alyn Ride. En maak ik voor het eerst kennis met Israel. Dat betekent een overvloed aan indrukken en ervaringen.

Swingend Tel Aviv- waar onroerend goed prijzen hoger zijn dan Amsterdam en gebouwd wordt als in Dubai of Miami. Religieus Jeruzalem. Je kent de beelden van de klaagmuur- maar de orthodoxe joden met hun verschillende hoofddeksels die hun geografische afkomst duiden- dat wist ik niet. Vrouwen met zwarte leggings en rokjes op hun racefiets- en dan nog hard kunnen rijden ook. Israelische wijn! Fietsen door de indrukwekkende Negev woestijn terwijl gevechtsvliegen boven ons hoofd cirkelen.

Het conflict is nooit ver weg. Maar in het straatbeeld geen militairen of overheersende security. Een Arabisch dorp waar het leven gewoon zijn gang lijkt te gaan. Ook dat is Israel. Straaljagers die over de Dode Zee vliegen- terwijl in de eetzaal honderden dikke Russen zich op het buffet storten. Het middaggebed van onze groep in Masada.

Eindeloze uitzichten. Tropische hitte in de Negev en een uur busreis later de koelte van Jeruzalem. Heerlijk vegetarisch eten en de ontdekking dat iemand die vegan is eigenlijk kosher eet. Maar vooral de overdonderende gastvrijheid en trots op hun land dat zo van verschillen aan elkaar hangt dat ik er duizelig van word.

Vandaag fietsten we met z’n vijftienen door de woestijn. Alle wegen waren afgezet. Voor ons motorpolitie, achter ons een ambulance, een luxe bus als bezemwagen, een mecanicien, een fotograaf, twee profs om op kritieke momenten een duwtje te geven. Bij elke stop perfecte verzorging. Zelfs de renners van Sky krijgen niet zulke verzorging!