Nog heel even!

Nog 1.5 week te gaan en het is weer zo ver! We gaan weer met een enorme Nederlandse groep naar Israel om 5 dagen te fietsen voor de kinderen in het Alyn ziekenhuis in Jeruzalem. Vijf dagen van plezier met elkaar en andere deelnemers overal vandaan. Er zullen dagen zijn waarop het fietsen niet al te zwaar zal zijn en er zullen dagen zijn waarop wij ons afvragen waar we aan begonnen zijn. Maar nooit zal het zo zwaar zijn als voor de kinderen in het Alyn ziekenhuis die elke dag zwoegen om maximaal te revalideren. Daarom zijn wij bereid om een aantal dagen te zwoegen en sponsorgeld bijeen te brengen om het leven van de kinderen wat aangenamer te maken doordat er weer allerlei fasciliteiten aangeschaft kunnen worden. Op 6 november vertrekt weer de indrukwekkende (gele) fiets karavaan om vijf dagen te gaan fietsen in de Negev woestijn. Wij zullen weer ons best doen om verslag te doen van onze fietstocht en alle andere gebeurtenissen. Wij danken alle sponsoren voor hun gulle giften.

Donderdag

De laatste dag, wat gaat het snel. Heel vroeg brengt de bus ons naar Latrun , klein Israel. Vandaar vertrekken de touring, de onroad en de challenge en vele Israëlische dagrijders. Iedereen zoekt voor de laatste keer zijn fiets en maakt zich klaar voor de start, bij de herentoiletten is het ontzettend druk, bij de vrouwentoiletten stil, de omgekeerde wereld. De start is redelijk chaotisch waardoor een aantallen heren het vertrek mist. Maar gelukkig zijn het goede fietsers en hebben zij de groep snel ingehaald.

Nu wordt het echt klimmen, het is lang en steil!!

Veel fietsers stappen even af om op adem te komen. Halverwege is het mooie weer ook afgelopen en begint het flink te regenen. Nog zwaarder maar uiteindelijk komt iedereen boven. Het is even droog maar dan komt het weer met bakken uit de hemel.

Wwe gaan ondanks de regen weer op de fiets, want de kinderen van het Alyn hospital wachten op ons. De afdaling is pittig, de weg heel glad en op sommige stukken erg slecht. In stilte daalt iedereen, concentratie op weg en stuur en in gedachten bij de kinderen.

Even voor Ein Kerem komen alle rijders bijelkaar een overweldigend gezicht zoveel fietsers met maar een doel, het Alyn Hospital. Het laatste stuk is heel steil en heel heel veel fietsers, dat er niet heel veel valpartijen zijn, is een wonder.

Wat een emotionele ontlading, met veel gezang en tromgeroffel worden wij ontvangen. Er vloeien tranen. We zijn trots op elkaar en op onszelf, iedereen heeft deze fysieke inspanning volbracht. Vol trots dragen wij onze medaille.

De eind ceremonie is kort en binnen door het slechte weer. Dat is jammer. Er is 1,7 miljoen dollar bijelkaar gefietst, wat een fantastisch bedrag. Wij danken alle sponsors voor de enorme steun.

Judy Link heeft een persoonlijk blog geschreven, hierbij de link:

Www.judy4alyn.nl heel fijn om te lezen.

Wij hopen volgend jaar weer te fietsen voor de kinderen van Alyn.

Onze excuses voor het late verslag, er waren grote problemen met de wifi.

Woensdag

Op woensdagochtend zijn we weer vroeg op, vannacht waren we zonder de offroad en challenge, zij fietsten een ander traject en sliepen daardoor op andere plekken.

Na het ontbijt stappen we weer op onze fietsen, het weer is prachtig, en we fietsen richting Rosj Hanikra. Er loopt een prachtig fietspad van Rosj Hanikra langs de kust naar Achziv. Je ruikt en ziet de zee, wat een feestje.

Bij Achziv verlaten we de kust en gaan we dwars door de pardeshim. De weg gaat geleidelijk omhoog, het wordt weer echt klimmen, het is warm maar het uitzicht is prachtig, je moet om je heen kijken en jezelf afleiden en aan andere dingen denken, want alles doet pijn, je benen, je rug, je nek. Automatisch denk je aan de kinderen van Alyn aan hun doorzettings vermogen en dan kan je weer verder.

Na 25 kilometer is iedereen toe aan de eerste pitstop. Het is de moeite waard een prachtig uitzicht. Na de pauze richting Carmiel, met flinke klimmen. Aan het eind van de laatste klim wordt het heel donker en begint het te donderen. Binnen een paar seconde heeft iedereen zijn jasje aan. We beginnen aan de afdaling, we gaan zo hard naar beneden, we halen de bui in, we worden niet nat. In Carmiel schijnt de zon en nuttigen wij op het gras de lunch. De burgemeester van Carmiel komt ons begroeten en vertelt hoe trots hij op zijn stad is en hoe trots hij op de rijders van de wheels of love is. De challenge luncht ook met ons, zij komen redelijk gefrustreerd uit een bus, zij konden de rit niet afmaken vanwege het hele slechte weer. Het water stroomde Nasr beneden.

We gaan nu met bussen naar Jerusalem, de laatste avond, Jospeh krijgt zijn gele jasje, de bekroning van 5 jaar meerijden. Met een knal feest wordt de avond afgesloten. Het is morgen weer vroeg dag.

Zondag maandag en dinsdag

Op zondag was het zover, vol enthousiasme kwamen alle rijders aan de start, na de openings plechtigheid, die eindigde met het hatikwa, stapt iedereen op de fiets. Helaas werd de lucht erg donker, de zon verdween. Na 3 kilometer was er niet meer te fietsen door het noodweer en werden we van de weg gehaald. Wij moesten naar een spa, helaas zwemt het wat lastig in fietskleding.

De weersvoorspelling voor dinsdag is gelukkig beter. De zon schijnt

Om 7:30 uur werden we uitgezwaaid door de burgemeester van Tiberias. We vertrokken met de touringgroep, onroad en de offroad. Geweldig om zo met al de fietsers door Tiberias te fietsen, we werden uitgezwaaid door alle schoolgaande kinderen van Tiberias. De Challenge groep vertrok een uurtje later, zij gaan zo snel. Zij fietsen130 km.

Het doel van de onroad is 15 km klimmen, 900 hoogte meters en om het meer van Kinneret. Het was een fantastische dag voor alle groepen. Totaal 103 km.

De nieuwkomers, Frank van Gelderen, Jacques Spijer, Yossie Herman, Tim Pollack, Aard en zijn zoon Evert Jan van het Land worden enthousiast inde groepopgenomen. De laatst genoemden doen de offroad.

's Avonds een emotionele avond, die bestond uit een herdenking ter nagedachtenis van de agenten die ons vorig jaar begeleiden en na de ride omkwamen, de een tijdens zijn werk op de motor, de ander bij een aanslag op een sjoel vorig jaar in Jerusalem. Beide weduwen waren met hun families aanwezig. Na een minuut stilte hoorden we indrukwekkende verhalen van kinderen van het Alyn, daarna werden wij getrakteerd op een uitgebreid optreden van David Broza.

De weersvoorspelling voor dinsdag ziet er niet goed uit, maar als wij wakker worden is het droog, bewolkt maar we gaan ervoor.

De challenge gaat vandaag de Hermon beklimmen en 130 km fietsen. De touring heeft een fietsloze dag en gaat naar Sefat om een aantal sjoels te bekijken. De onroad gaat een zware dag tegemoet, zij fietsen 67 km met 1250 hoogte meters, door prachtige heuvels langs de Libaneese grens, we eindigen in Shlomi.

De offroad doet zijn best, alleen hebben wij nog niets van onze vrienden gestuurd.

Het gaat nu bijna beginnen

Vandaag is het begin.......de ride komt dichterbij, het wordt nu echt serieus. Om 10:30 uur komen de meeste Nederlandse rijders naar het Alyn hospital in Jerusaleum. De zon staat alweer flink te branden, de temperatuur loopt nu al op naar 30 graden. Ook bij de rijders stijgt de temperatuur. Het is toch wel heel spannend.

Wat is het fijn om hier te zijn, iedereen is zo blij. Ondanks de toch wat gespannen situatie in Israel heeft geen rijder afgezegd. Dat is iets om trots op te zijn. Ook voor de nieuwe rijders is de ontvangst zo warm. Welkom bij de Alyn familie.

De fietsen worden in elkaar gezet en wij krijgen de laatste informatie. Het lijkt ook wel of het hele Alyn hospital op ons wacht, de kinderen, voor wie wij fietsen komen ons begroeten, wat bijzonder, het is om kippenvel te krijgen, wat een vrolijke, dappere kinderen. Als je hier rond loopt weet je waarvoor wij deze fysieke inspanning gaan leveren. Het zal soms afzien worden maar als je het doorzettingsvermogen van de kinderen ziet, is het zo mooi dat wij deze bijdrage mogen leveren. Dank sponsors dat jullie dit mogelijk maken.

Zondagochtend is de start van de 16de Wheels of love in Kadoorie school, Kfar Tavor vlakbij MT Tabor. (Ze noemen het ook wel klein Zwitserland). We gaan dus klimmen!

Nog 2 weken en......

De16de Alyn bike ride, the wheels of love, start zondag 25 oktober. Ook dit jaar is Nederland weer vertegenwoordigd door een grote groep Nederlanders. Vanaf maart is er hard getraind, wij zijn er klaar voor.

Iedere zondag om 10 uur bij het kalfje, het vertrekpunt van de training, afgelopen week zelfs in de mist, maar voor de kinderen van Alyn is niets te gek.

Wij gaan proberen iedere dag van de ride een verslagje op dit blog te zetten. Wij bedanken onze sponsors voor de bijdrage en steun.

De Nederlandse rijders van de wheels of love 2015

Dag 5 Up hill

Na 9 km al een stop. De weg die wij moeten fietsen, moest nog vrij worden gemaakt van verkeer. Er stond al een file door ons, dus die moest eerst doorgelaten worden.
Deze weg naar Jerusalem was nog nooit aan beide zijden afgesloten geweest Voor al het verkeer. Nu wel voor Alyn.
Na deze stop begon pas het echte werk, we moesten 800 meter klimmen. Op zich ging het ons goed af, maar het was wel lang, zwaar en heet. Gelukkig was er bij de top een stop. Even bijkomen.
Toen nog 10 km naar de lunch, ook weer klimmen maar nu was het niet zo lang en slechts + 250 meter.

Dat was dus een meevaller, want dat scheelde nog al wat nieuwe klim partijen naar Alyn

Hierdoor restte er nog maar 14 km voor de finish bij Alyn.
Dus je ziet maar weer, de mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest.

De 32 deelnemers van Nederlandse origine verzamelde zich voor de finish, om zoals bij de elfstedentocht gelijk te eindigen.

Het fietsen zat er op, voldaan en nog monter aan het eind van deze geweldige ervaring, met een fantastische Nederlandse ploeg, een voortreffelijke organisatie en een onvergetelijke ervaring rijker.

Waar doen we het allemaal voor? Het gaat niet om het fietsen, het gaat om al die vaak zwaar gehandicapte kinderen, die ons met blije gezichtjes ontvangen en die zoveel zorg en aandacht nodig hebben. Kinderen uit alle groepen van de Israelische samenleving.

Vervolgens de afsluitingsceremonie.Waar kinderen fietsend langskomen met vlaggen van alle deelnemende landen. Er wordt een award uitgereikt aan 10 kinderen die drie maanden hebben getraind om binnen hun eigen mogelijkheden mee te fietsen met de Wheels of Love.

Het is moeilijk over te brengen, maar de Wheels of Love geeft je een heel wa gevoel.

Misschien kunnen jullie je voorstellen als 400 fietsers, politie, vrijwilligers, staf, ouders en kinderen, onder aanvoering van Rochele, in haar rolstoel, afsluiten met het Hatikva.

Tot volgend jaar!

Dag 4 van Lotan naar Ein Bokek (dode zee)

Vanochtend een eco ontbijt in onze ecologische kibbuts. Het ontbijt vond plaats in een soort theehuis, een zestiger jaren uitstraling. We misten alleen de bloemenkrans en gevloemde wijde pijpen broeken. Onze rit was vandaag 100km. Na veertig kilometer een stop bij wegrestaurant 101. Er lag daar als grootste attraktie een jong kameeltje. De hele rit ging door de glooiende heuvels van de Arava in de Negev over route 90. De omgeving was wat minder indrukwekkend dan de vorige dagen, maar er was nog meer dan genoeg te genieten. Het laatste stuk ging met de bus naar een schitterend hotel aan de Dode zee. Een enorm verschil met de lokaties hiervoor. Vanavond een diner met alle fietsers, zo'n 600. Het hoogte punt van de avond was het uitdelen van de gele jasjes aan diegene die al voor de vijfde keer deelnamen. Morgen gaan we op weg naar Jeruzalem. Om 7.00 staan we weer fris en fruitig in de startblokken om een enorme stijging te gaan maken naar Jeruzalem.